Metody wspomagające zabieg in vitro

In vitro bardzo często jest ostatnią możliwością na ciążę, dla wielu par starających się zostać rodzicami. Jakie metody wspomagające zabieg in vitro mogą zwiększyć szanse na to, że zakończy się on powodzeniem?

Dla kogo jest leczenie in vitro?

In vitro często postrzegane jest jako ostatnia szansa dla partnerów, którzy pragną zostać rodzicami. Leczenie in vitro niesie ze sobą ogromne nadzieje na narodziny upragnionego dziecka, ale też może być przyczyną rozczarowania. Dzieje się tak, gdy zabieg nie zakończy się powodzeniem. Jednak istnieją metody, który wspomagają zabieg in vitro i tym samym zwiększają szansę na zostanie rodzicami. Rozpoczęcie leczenia poprzedzone jest szczegółową diagnostyką, po to, by określić przyczynę niepłodności. Badania wskażą czy mamy do czynienia z niepłodnością żeńską, męską, a może wtórną lub idiopatyczną- czyli taką, której przyczyna jest nieokreślona. Dr n.med. Joanna Krzemieniewska- specjalistka położnictwa i ginekologii z Kliniki Leczenia Niepłodności INVICTA wyjaśnia:

Pacjentka kwalifikująca się do leczenia musi być przebadana i zdrowa. Musi też świadomie podchodzić do procedury. Co istotne w polskim prawie nie ma granicy górnej wieku, do której możemy przeprowadzić leczenie in vitro. Oczywiście pod warunkiem, że u dojrzałej pacjentki nie ma przeciwskazań medycznych do zajścia w ciążę

Emocjonalne przygotowania do in vitro

Leczenie in vitro ma też aspekt emocjonalny dla par, które pragną zostać rodzicami. Odpowiednie podejście do in vitro wpływa na skuteczność zabiegu, ale też na emocje par, które podjęły leczenie. Wsparcie psychologiczne ma duże znaczenie w powodzeniu leczenia in vitro. Dr n.med. Joanna Krzemieniewska- specjalistka położnictwa i ginekologii z Kliniki Leczenia Niepłodności INVICTA tłumaczy:

W naszej klinice dokładamy starań, aby para przed in vitro przeszła konsultację psychologiczną. Te osoby muszą wiedzieć, że to nie jest tak, że mamy gwarancję sukcesu. Nauka o płodności człowieka cały czas się rozwija. Jeśli zdarzają się nieudane transfery zarodków, staramy się wyciągnąć z tego wnioski. Analizujemy, co mogło wpłynąć na brak ciąży, wdrażamy dodatkową diagnostykę i układamy nowy plan leczenia

Przyczyny nieudanego in vitro

W niektórych zarodkach mogą zachodzić nieprawidłowości i leczenie in vitro jest wówczas nieskuteczne. Po nieudanym transferze lekarz może zaproponować dodatkowe badania i zabiegi, które mają zwiększyć szansę na upragnioną ciążę. Dr n.med. Joanna Krzemieniewska- specjalistka położnictwa i ginekologii z Kliniki Leczenia Niepłodności INVICTA tłumaczy:

Badanie genetyczne zarodka (PGT-A) zalecamy, gdy kobieta ma powyżej 35 lat. Zarodki badane są w kierunku aneuploidii, której najczęstszą formą jest zespół Downa, po nim – zespół Edwardsa i Pateu. Wymaga to oczywiście zgody pacjentów, chociażby ze względu na dodatkowy koszt. Badanie PGT-A wiąże się z zaplanowaniem transferu z zamrożonych zarodków – materiał pobierany jest z zarodków w stadium blastocysty, następnie zamrażamy zarodki, a wyniki otrzymujemy po 3 tygodniach

Gdy do czynienia mamy z prawidłowymi zarodkami- przyczyny niepowodzenia in vitro należy szukać w immunologii. Istotna jest też ocena okna implantacyjnego, czyli momentu, w którym endometrium jest gotowe na przyjęcie zarodka. W Klinice Leczenia Niepłodności INVICTA pacjenci znajdą odpowiednie rozwiązania. Dr n.med. Joanna Krzemieniewska- specjalistka położnictwa i ginekologii z Kliniki Leczenia Niepłodności INVICTA dodaje:

Receptywność endometrium ocenia się po dwóch nieudanych transferach. Pacjentkę przygotowujemy tak jak do transferu, ale w 5-7 dobie podawania progesteronu wykonujemy biopsję endometrium. Oceniana jest ona przez histopatologa. W zależności od wyników wdrażamy różne dodatkowe procedury

Powodzenie in vitro

Współczesna medycyna posiada wiele procedur, które zwiększają szanse powodzenia leczenia in vitro. W Klinice Leczenia Niepłodności INVICTA pacjenci mogą skorzystać z:

• UMA Test– badamy aktywności mięśnia macicy przez USG dopochwowe. Nadmierna kurczliwość wpływa negatywnie na zagnieżdżenie zarodka. Można zastosować terapię, która obniży aktywność mięśnia macicy.

• Punkcja jajników z osoczem autologicznym – PRP (mezoterapia jajników) – stosowana u pacjentek z niską rezerwą jajnikową. Zarówno samo nakłuwanie jajników, jak i aktywność czynników wzrostowych obecnych w osoczu, powoduje aktywację procesów odnowy w jajnikach. Pozwala na poprawę jakości komórek oraz ilości pęcherzyków.
• Aktywacja komórki jajowej – komórki jajowe są umieszczane w specjalnym podłożu z jonoforami wapnia. Jony przenikają do komórki jajowej i aktywują jej rozwój, naśladując naturalną reakcję na aktywator w plemniku, tuż po zapłodnieniu. Dzięki temu zwiększa liczbę zapłodnionych komórek jajowych o ok. 60%.
• FAMSI – nasza autorska metoda wyboru plemnika do zapłodnienia. Szczegółowo oceniamy budowę wewnętrzną plemnika i stopień fragmentacji DNA, przy użyciu specjalnego podłoża z hialuronianem. Metoda zmniejsza ryzyko wybrania plemnika z uszkodzonym DNA, co zmniejsza ryzyko wystąpienia aneuploidii u zarodków oraz poronień.

Szerokie wspomaganie

• PICSI – wybór plemnika do zapłodnienia poprzez zastosowanie kwasu hialuronowego. Odzwierciedla naturalny proces, gdzie kwas hialuronowy jest składnikiem otoczki komórki jajowej, z którą łączy się tylko dojrzały plemnik.
• Separacja plemników – poprzez działanie pola magnetycznego oddzielamy żywe plemniki, które mają wyższy potencjał do zapłodnienia, nie wykazują cech apoptozy (zaprogramowanej śmierci komórki) oraz nie mają uszkodzeń materiału genetycznego. Dzięki separacji plemników uzyskujemy więcej prawidłowych zarodków.
• Assisted hatching (AH) – metoda polegająca na laserowym nacięciu cienkiej osłonki blastocysty. Ułatwia oswobodzeniu się (“wykluciu”) zarodkom, dzięki temu łatwiej zagnieżdżają się w macicy.
• Embryo Glue – specjalne podłoże z wysoką zawartością hialuronianu tworzące sprzyjające środowisko dla zarodka, co zwiększa efektywność implantacji. Naśladuje naturalne działanie wydzieliny macicy w czasie zagnieżdżania się zarodka.
• Wlew domaciczny czynnika wzrostu GCSF – wykonujemy, gdy endometrium jest zbyt cienkie do przyjęcia zarodka. Czynnik wzrostu aktywuje śluzówkę macicy do wzrostu, aby miała odpowiednią grubość na przyjęcie zarodków.
• Wlew domaciczny z osocza bogatopłytkowego – jest to nowy sposób leczenia zaburzeń cienkiej śluzówki macicy z wykorzystaniem czynników wzrostowych płytek krwi z osocza pacjentki. Endometrium zostaje pobudzone do wzrostu, dzięki czemu rośnie szansa na zagnieżdżenie się zarodka i rozwój ciąży.
• Wlew dożylny z Atosibanu – wykonywany u pacjentek z potwierdzoną nadmierną aktywnością mięśnia macicy. Podawany lek obniża kurczliwość macicy, co za tym idzie, zwiększa skuteczność zagnieżdżenia zarodka oraz utrzymania wczesnej ciąży.
• Wlew dożylny z intralipidów – to rozwiązanie dla pacjentek borykających się z czynnikiem immunologicznym. Intalipid jest skutecznym lekiem obniżającym poziom komórek NK, przez co zwiększa współczynnik implantacji i utrzymanie ciąży.