In vitro a bezpieczeństwo zarodków

Zarodki, zarówno w naturalnych staraniach o ciążę jak i w procesie in vitro, tylko w niewielkim odsetku umożliwiają implantację i rozwój zdrowej ciąży. Statystyki wskazują, że jest to tylko około 25 %. W pozostałych przypadkach często występują wczesne poronienia.

Różnica, między naturalnymi staraniami a zapłodnieniem pozaustrojowym, polega na wczesnym wykryciu ciąży w procesie in vitro i możliwość zaobserwowania bardzo wczesnych poronień. W naturalnych staraniach na tak wczesnym etapie, kobiety najczęściej jeszcze nie wiedzą, że są w ciąży. Przesunięcie miesiączki o kilka dni tłumaczą zaburzeniami związanymi z pogodą, wyjazdem lub z nerwowym trybem życia.

Zarodki nigdy nie były niszczone w ośrodkach zajmujących się zapłodnieniem in vitro. Zanim wprowadzono rozporządzenia unijne oraz ustawę o leczeniu niepłodności, każda klinika leczenia niepłodności miała własne umowy z pacjentami, które gwarantowały bezpieczeństwo zarodków i uniemożliwiały ich niszczenie. Od 2006 roku obowiązuje dyrektywa Unii Europejskiej chroniąca powstałe zarodki, a od 2015 roku obowiązuje w Polsce Ustawa o leczeniu niepłodności, która zapewnia bezpieczeństwo zarodków.